தமிழ்க்கார் - முல்லை

சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு தமிழ் கார் என்று பண்டைய தமிழ் நாட்டில் குறிஞ்சி நிலப்பகுதி கார் காலம் எப்படி இருந்திருக்கும் என்று ஒரு கற்பனை புனைப்பை பதிவிட்டிருந்தேன். என் நண்பனும் நலன் விரும்பியுமான தஞ்சை விக்ரமன் அதனை சமீபத்தில் நினைவூட்ட, தற்போது மீண்டும் அவ்வரிசையில் மற்ற நிலங்களில் கார் காலம் எப்படி இருக்கும் என்ற பதிவுகளை வெளியிடுவதாக சித்தம்.

இது கற்பனை என்பதனால் சரி தவறு என்று ஏதும் இருக்க இயலாது என்று கருதுகிறேன். உரிப்பொருட்களில் அல்லது கருத்துகளில் வேற்றுமை இருந்தால் சுட்டிக்காட்டுங்கள். தெரிந்துகொள்ள ஆர்வமாக உள்ளேன்.

வணக்கம்.

சுரேந்தர்.

முல்லை.

காலம் கி மு 2௦௦௦

காடுகள் வாயிலாக, இயற்கை பெருமூச்சு விட்டுக்கொண்டிருந்த அந்த அந்தி நேரம். ஓயாமல் பெய்த கணமழை, மண்ணூரி வேர்களின் இடுக்குகளில் வழி தேடி சொட்டு சொட்டாக சேர்ந்து சிற்றோடையாக உருவெடுத்து சலசலக்கத்தொடங்கும் பெருநிகழ்ச்சியை இயற்கை அமைதியாக அரங்கேற்றிக்கொண்டிருந்தாள். காலப்பெருவெள்ளத்தின் சிறு துளியின் ஆயிரமாவது பங்கின் ஒரு பகுதியான இந்த தருணத்தின் கணத்தை தலைவன் ஒரு கனம் வியந்து நினைந்து நனைந்து நடந்துகொண்டிருந்தான் மனையை நோக்கி.

காடு அவர்களுக்கு ஒரு உயிர் வடிவம். உணவூட்டும் தாயாகி, அனுபவம் புகட்டும் தந்தையாகி, தனிமையில் நடக்கும் பொழுது உற்ற நண்பனாகி, பச்சிலைகளை போர்த்து நதிகளை தன்னுடலினூடே பாய்ச்சி பலவண்ண ஒப்பனைகளை மலர்களால் தினம் சூடும் காதலியாகவும், ஸ்வாசமூட்டும் கடவுளாகவும் இருக்கும் காடு அவர்களுக்கு வாழ்வில் இரண்டறக்கலந்த ஒன்று.

அடர்ந்த காட்டிற்கு வெளியில் ஒரு திறந்த நிலப்பகுதியில் உள்ள ஊர் அந்தி காலத்தை இனிதே வரவேற்றது. ஆங்காங்கே விளக்கொளியில் வீடுகளின் முற்றங்கள் மின்னின. கால்நடைகள் வந்தேறின. கோழிகள் அடங்கின. பெண்கள் சேலை திருத்தி முல்லை மலர்ச்சரம் சூடி வாசலில் விளக்கேற்றி ரம்யமான சூழல் அமைத்தனர். விழிகள் வாசலிலும் சாலையிலும் வைத்தவண்ணம் காத்திருந்தனர். காத்தலால் வளரும் காதல் மயக்கம் அவ்வப்பொழுது காட்டிலிருந்து வீசும் முல்லை மலர் வாசம்  சொரிந்த காற்றால் மிகுதியானது.

தலைவன் இன்னும் வந்திருக்கவில்லை. காடு கடுமையானது. இரவு நெருங்க நெருங்க காடு வேறு ஒரு பரிமாணம் எடுக்கும் விந்தையான ஒருமை. ஒருமை தான். அது ஒரு கூட்டுயிர். ஒன்றும் ஒன்றும் இணைந்த ஒன்று. அதனூடே நடந்து சென்று ஊரை அடைவதற்கு அந்த ஒன்றோடு ஒன்றாய் ஆகிவிட்ட உயிர்களுக்கு சாத்தியமான செயல். தலைவன் நடந்து கொண்டிருந்தான். தோளில் தொங்கவிட்ட மூங்கிலால் வேயப்பட்ட பையில் கனிகளும் தேன்கூடும் கிழங்கு வகைகளும் நிறைந்திருந்தன. பலா மரங்களில் கைக்கெட்டும் உயரத்தில் பலாப்பழங்கள்

இருந்தும் அதனை மற்றொரு நாளைக்கு விட்டுவைத்து நடந்தான். மற்றொரு நாளைக்கோ மற்றொரு உயிருக்கோ. தன் சிறார்களின் விளையாட்டு களைப்பை தன் ஒரு அணைப்பில் சரி செய்யும் வலிமையான தோள் கொண்ட அத்தலைவன், அவர்களின் ஆவலான எதிர்பார்ப்பை விரைவில் தனித்திட சற்றே விரைந்து நடந்தான். 

ஈர வாசம் கலந்த முல்லை மலரின் நறுமணமும் கால் விரல்களின் இடுக்கில் புகுந்து கொண்ட செம்மண் சேரும் ஆங்காங்கே இலைகள் தெறிக்கும் மழையின் மீதியும் அவனை காட்டுடன் இரண்டறக்கலந்தது. தூரத்தில் ஊர் தென்பட்டது. மினுக் மினுக் என்று அந்த மாலை விளக்கொளி அவனுக்கு அறைகூவல் விடுத்தது. அவ்விளக்கொளியில் தலைவியின் மனம் அழைப்பது புரிந்தது.

நீண்ட நெடும் வீதிகள், வழிப்போக்கர்கள், வாணிபம் செய்வோர், நடந்து பழகிவிட்ட சாலைகள், சிற்றூர் என்றாலும் குடிகளின் தேவை அனைத்தும் தீர்க்கும் அணைத்து அம்சங்களும் உள்ளடக்கிய ஒரு சிறு நாடாகவே இருந்தது. குளம் குட்டைகள் , சிற்றோடை, செம்மண் புலம், சிறு குன்றுகள், தூரத்தே மாமலை, இன்னும் சற்றே தொலைவில் காட்டாறு, என்ன இல்லை அங்கே. இயற்கை தன் கற்பனைத்திறனை வாரிதெறித்திருந்தாள். வாழ வைத்திருந்தாள். 

வந்தேறினான் தலைவன். தெரிந்த முகங்கள் வீதியில் விசாரித்தனர். ஒரு வித நிம்மதி பெருமூச்சு நெஞ்சை நிறைத்தது. வந்தது வீடு. முறுநகையுடன் தலைவி காத்திருந்தாள். கால சிறு துளியின் அந்த நிமிடம், உறைந்து நின்றது. சிறு பிரிவு தான். என்றாலும் இலக்கணத்தில் அடங்காத வேற்றுமை உருபால் இணையப்பட்டதால், அதன் பரிமாணம் மிகப்பெரியது அவர்களுக்கு.  சிறார்கள் ஓடோடி வந்து அணைத்து கொண்டனர். பைகளில் தேடினர். எடுத்து கொண்டு ஓடினர். பகிர்ந்து கொண்டனர். சண்டை இட்டனர். மெதுவாக இரவு போர்த்தியது. ஊர் அடங்கிற்று. கால்நடைகள் அடைந்தன. காற்று மட்டும் அடங்கவில்லை. மெல்லிய முல்லை வாசக்காற்று. இல்லிருந்து  இருந்து  காத்திருந்து காலத்துளிகளை எண்ணியும் எண்ணியும் கடந்து இறுதியில் சேர்ந்தனர் அவர்கள். நேர்த்தியாக வடித்தெடுத்த மாலவன் கோவில் ஊர் நடுவே கம்பீரமாக நின்று குளிர்ந்த நிலவொளியில் இன்னும் சற்றே குளிர்ந்தது.

பொழுது புலரும் , பூச்சிகள் கிளறும், கால்நடைகள் மேயச்செல்லும், புள்ளினங்கள் படபடக்கும், அதனூடே மானுடம் தழைக்கும். நேயம் வளரும்.

முல்லை முற்றும். இல்லிருத்தல் முல்லை என்பார்கள். ஆயர், திருமால், காடு ஆகிய உரிப்பொருட்களை தொடர்பு படுத்தி எழுதி உள்ளேன். படித்தமைக்கு நன்றி. பகிரவும். கருத்துக்களை பதிவிடவும். வணக்கம்.

How to overcome jealousy - looking into the scriptures & Gurus

 

Self-help thoughts which can ward off jealousy from our scriptures & Gurus

i)                    Poornam adah Poornam idam Poornaath Poonamudachyate, Poornasya Poornamadaya Poornameya vishisyathe – Ishavasya Upanishad

When you and me are already full, where is there a hole to fill?

ii)                   vasanaad Vasudevasya vasitham bhuvana trayam,Sarva bhutha nivasosi vasudeva namosthuthe – Vishnu Sahasranamam

Vasudeva resides in all forms and if so who is having more than you and who is having less?

iii)                 Yagnaarthaarth karmanonyatra lokoyam karma bandhanah – Bhagvad Gita– any action which is not for the grand Yagna (working towards overall rise of consciousness) will only keep you here for a longer time

iv)                 This is a complete life by itself -  Sadhguru JV

Award yourself

On a recent outbound official trip organized by my employer, there as usual was a cultural night, an award ceremony, presentations by leaders, good food and fun trips. We, all the employees, look forward to it every year with enthusiasm. It is an event to meet people from all over the country, across functions, share experiences etc. The most interesting part of this outbound, which deserves a blogpost even after two months, is the award session.

Awards are given out for best performers who walk thru the crowd proudly and collect it, and come down the stage feeling heart bulging with success. This singular event has different types of impacts on different category of employees. The first one is the awardee. As it is supposed to be, it will be very motivating for him/her. It will be a lure for the other 'almost there' category of employees for doubling up performance next year. There is a third category, who does not take it very seriously and happily drinking the free wine and it is another ordinary evening for them. There is a fourth category, where I fall. The ones who become sad or envious or thoughtful or a mix of many other emotions.

Let us call this feeling 'gloomy' for the moment. This gloomy feeling, arises in me, not only in award sessions like this. It comes when there are disparities in life, in general. Disparities in promotions, disparities in CTCs, disparities in infrastructure of workstations, disparities in the living standards of colleagues, and many more. And the underlying tenet of this gloominess, is my value system which says no two human beings can be compared and no life is even a tad more important than the other.

Analysis of this value system for my own benefit:

Is anyone more important than the other?

In this game of daily life, if we are attached to materials, or even if we are not, we are invariably working towards sustenance of human lives, in various forms. All of us. Starting from the person who jumps into the manhole to clean the underground drainage system, to the MD of a company which produces garments for him, to the guy in the gas station who fills the MD's car with gas for him to go to office and review the profits, to the farmer who makes food for all of these, I can go on and on. In this deeply interconnected world, who is important and who deserves praise? Can anyone perform alone without this support system? Is it not one collective job of human sustenance and nothing else, that the earth and all the people in it are working for? Having said that, the question comes to awards for an individual for high performance. Does it makes sense? To my mind, it clearly does not.

Contributions - Low or High?

There can be low and high contributors to this sustenance game. I have planted 100 trees and contributed to the sustenance. Does that make me eligible for an award? To my mind, again it does not. If there are contributions to the sustenance support system, it is out of the things drawn out of the same system. So where is the merit?

Who qualifies for award -  Let us hear from Lord Krishna himself:

The only person qualifying for the award is the one who knows that, he is drawing things conscioulsy out of the sustenance support system (he calls it Yagna in the 3rd Chapter) and gives back things consciously to the same system. The fact that he draws more or gives more, does not really matter as long as he knows that it is for and of the system. That's what Krishna says.

Would like to quote from Gita on the above event:

3.5 of Gita: Karyate hyavasah karma sarvah prakruti jair gunaih - All beings do the karma helplessly as per their nature - All beings include the boss, the employee, the MD, the manhole guy and the gas station guy

3.9 of Gita: Yajnartharth karmanonyatra Lokoyam karma bhandanah - All actions you do which are not contributing to the Yajna, bounds you to this world - Which means though the awardee gets award s/he is still bounded unless he realizes that he is only drawing something from the Yagna or the sustenance support system and it is a privilege to be returned graciously.


If this knowledge goes deep inside, then every action and every word in our day to day life is an award which we bestow upon ourselves.

Written at 1:28 AM 28th July 2017, Colombo.

Mother Kaveri

Will you be surprised if I tell you that I have changed my job from metro-chennai, with all its malls, sathyam theatre, mareena beach and ECR to some remote village with cow-dungs and paddy straw near Karur mainly because I’m interested in living on the banks of river Kaveri? (Yes, I joined our Pugalur sugar factory by November ’12) Well, may be I am exaggerating! But the love I have for this river is so deep that, I kinda considered living on its banks as an important factor while making a change decision. Call it an emotional decision, I don’t bother. I’ll share the reasons for this kind of influence this river had on me:


I grew up on the banks of river South Pennar. Whenever I was there in my native and whenever there was water in the river (It’s not a perennial river) during my stay there, I went only to the river to take bath. I can even proudly say that 75% of my 75% (% of water in human body) is contributed by this river. Balance 25% is from Chennai mineral water, that’s another story.

Where South pennar or Dakshina pinakini as it is called elsewhere, is hardly 750 metres wide at our place (if you are really interested, I’d say that I hail from a town called Tirukoilur on the southern bank of South Pennar in Villupuram Dt.), Kaveri is more than a Km wide and appeared gigantic, not simply gigantic but mighty heavy gigantic to my narrow eyes.

Next reason is that, now I have decided to work in Sugar industry, this business solely depends on the one and only plant, sugarcane. Interesting thing is the very juice which oozes out of the cane which our ryots (Pugalur) harvest is nothing but Kaveri water (of course, added with sucrose. But the H2O part of the juice is from Kaveri). Many channels cut out from this river irrigate nearly 5 to 6 districts of Tamil Nadu. I like this connection very much, the connection between business and nature.

Every month when my phone beeps the message tone for the credit in my salary account, I want to thank this river coz just becoz it flows silently without any expectation, things are going smooth (very true that now there is less water, but if this continues for two or more years we would be in real trouble). This one river’s failure to provide water results in announcements of droughts, farmer suicides, relief measures and loss of peace, which means this river, is our lifeline.

To add to the above, any one who has ever read Ponniyin Selvan of Kalki would simply fall in love with this river. (I wish you read it once. Its available as an Android App too). I am no exception. Athens, Rome, London and Thanjavur – such is the list of ancient cities and the last one is becoz of Kaveri. Not just because it is our rice bowl but because once that city was the stronghold of the Great Cholas. Many brave kings, beautiful queens, cute princesses and young princes lived and died in this city. It is this very old Kaveri which still supplies food and water to ordinary people like us.

In all, this river, provided not only food and water to crores of people of TamilNadu but also brought, dissolved in its waters, the elements of culture and religion which it deposited on its banks which are still visible today. It brought dissolved in its water the bravery and beauty to our prince and princesses, it brought music to musicians, thought to philosophers and so on.

Hail to our central artery Kaveri. Had I not chosen to be secular in writing this post, I could have told more.

Last Sunday, I went to Kaveri just to take bath. There was a pathway where I could literally cross half of the river in my bike. There was no sand around that area, thanks to our society’s hungry buildings. It has become plain ground where our cork ball will bounce back to chest level. I sighed heavily coz I couldn’t bear the sight. I heard that Tirupur industrial wastes are drained in Kaveri. Ground water level is becoming low around everywhere. And people make politics with this river water, that’s a public story. No sooner Chetan Bhagat could pick up another ‘Two States’ and cover this hassle.

Slowly, our central artery will become vein, like what has happened in case of Cooum. But before that, I wish you would take a dip atleast once in this mighty flow of colourless elixir. I had this opportunity and felt thankful.

Thanks for reading.

What do you want to do?

This is a thought process captured in the form of words. This post is not intended to entertain the reader. It is just verbo-pshyco-gram of my mind.

This is a question which I'm asking myself at the present moment than writing it as a serious blogpost.

Things have come to a particular state ( Or have I brought it to this state, considering the saying that theedhum nandrum pirar thara vaara?) that I am at the verge of making a decision as to what to do in the next five years or ten years or even for the entire life ahead of me?

And this decision making has become extremely difficult because it is impossible for me to think further to a certain point. It seems to me that my society is revolving around a madness.

Madness because we forget that we are gonna die in near future and we still do all sort of nonsense;

Madness because of the fact that even if we are alive for another million million years with the help of rubber heart and sythetic blood and steel bones the sun will become a damn black hole; Even when you go for synthetic food to escape from non-photosynthetic earth, the sun will engulf earth when it becomes a red giant;

Madness because we forget the fact that all human beings are physically a mix of C, H, O, N derived out of very soil fromt the crust of the earth, engulfing some little mysterious thing;

Madness because there will be no petroleum in near future and we still discuss about mileage;

Madness because we forget that no matter what you do, the world will be the same at the emotional level; Bcoz Edison's bulb has not made human race happy altogether;

Madness because we forget that no matter wherever we go, we will be surrounded by people who irritate us and its upto us to handle it and they have nothing to do with it;

Madness because we forget the damn fact that no matter what we do for a living, its ultimately all about food & Shelter; coz life still existed in Stone age; And all other things are unnecessary?
Tell me what to do in the next five or ten years or for that matter, the entire life ahead considering the above.

Oh...Its confusing.........

Trying to answer to the above,

If I fix my aim as becoming a CFO or even MD of any company, what good does it do to me? Still I eat the same and all others things than simple food and simple shelter are luxuries or rather unnecesaries.

Ok, I forget me and fix the aim as raising a good son or daughter, I live for him/her, what good he/she is going to do? Its still the same in this huge lump of madness. I'm not sure if he/she will be able to realize it as madness and get lost in its charm.... of fighting between one another for superiority, of trying to be so called successful by joining in good colleges and good courses, of comparing between their friends and colleagues to determine superiority, which is all nothing but super madness, coz superiors and successful people dont eat gold....

And if its all about eating what if I quit everything and go to a damn forest and live by eating fruits and roots?? Sounds good but what good I do to the society? Nothing....But surely Im no hindrance Im happy with that.... I dont take part in deforestation, pollution, and I dont take part in depletion of Ozone, I dont take part in the above madness, I dont disturb any damn life. Even if I die of hunger, I die clean and happy.
But unfortunately I cannot fix this as aim;

So what to do?????????????? The only thing to do now is to stay clean even in this crowd of madness. But its pulling down........... Needs more practice and patience.

Tom Sawyer, My dear friend.

A comparison of Tom Sawyer and Me.

Tom                              Surendar
Mississipi                      ThenPennai
Jackson's Island            The big hill in the middle of ThenPennai
Huck Finn                     My village frnds
Sid                                My bro
The church                    The Mutt
The cave                       The Panchapandava cave at athulyanadeswar temple, arakandanallur (Actually it 
                                     has subway too. But I never tried.

Becky                           Too many (though I never took them to the cave)
The haunted house         Demolished now. A big building near railway crossing. (owners... sorry)
Aunt Polly                     My Mom



                

 

Fraudulent Job mails complaint

If you receive any mails seeking security deposits for job offers in big companies please be safe.
Please double check with the company's website for alerts.

In case of Hyundai Please call 044 47100000
Im writing this as an employee of Hyundai Motor India.

This post is in public interest.